(bkz: romantizm)

en barışseveri bile, şayet biraz özgürlük de seviyorsa, bir gün savaşır.

tabii siz "onlar sömürmeyi hak ediyor, ben de sömürülmeyi önemsemiyorum" diyorsanız o başka. bu felsefi bir ayrım değildir. duygusal bir ayrımdır. insanın kendine yakıştırdığı, tamamen duygularıyla ve benliğine karşı hisleriyle şekillenir.

bir şeyi diğerinden üstün gösterdiğim sanılmasın. istemeyen savaşmamakta özgür. taraflardan "sadece birine" ayakbağı olmasınlar yeterli. diğer taraflara da ulaşmakta özgürsünüz.

mesela hariciler hem ali hem muaviye'yi öldürmek istemiş, ama muaviye hayatta kalmış. işini tam yapamayan beceriksizler, bölgede daha tırt bir yönetime yol açmışlar.

ek olarak, abd destekli bir uydu bölge daha çok hoşunuza gidiyorsa barışsever değilsiniz, sadece gizli taraftarsınız demektir.

ikiyüzlülük, sadece o an için ahmaklık edenleri kandırır.

hain demedim bu arada. call of duty 6 oyununda captain price ne güzel bir söz söylemiş;

"have to trust someone to be betrayed. i never did."

bunu yapılan harekatı gönülden destekleyerek de söylemiyorum aslında. her hamle, sonucunu yıllar içinde gösteriyor. körü körüne doğru demiyorum. sadece körü körüne yanlış demeyi, daha yanlış buluyorum.

edit: körü körüne yapılan her şeyi yanlış buluyorum, ama birinin sonuçları kısa vadede bence daha iyi gibi gözüküyor.