toplumun dayatmasından başka bir şey değildir. çocuk için anneye bağımlılık belli bir yaşa kadardır. bu noktadan sonra anneye olan bağımlılığı alışkanlıktan dolayı kalacaktır. bu tarz vicdanı söylemlerde bulunmak, zaten iş hayatında tutunmak için çaba gösteren anneyi, vicdan azabına sokup hepten elini eteğini çekmesine sebep olmaktan başka bir işe yaramayacaktır.
o yüzden bazı şeyleri kadına yığmayın isterseniz. anne anneyse, baba ne? babanın da babalık görevleri vardır. çalışan babaların çocuklarındaki sevgi açlığını niye konuşmuyoruz mesela? çünkü anne çalışmaz, baba çalışır. baba para kazanırken anne ev yemeğini yapar, işlerini halleder, çocuklara bakar. akşam baba evden geldiğinde babaya sofra hazırlar. hep yüzünde gülümseme olmalıdır. çünkü iş ortamında stresle boğulan baba bir de evde gülümseyen annenin tribi çekmemelidir. baba para verir. anne bakar falan. geçin arkadaşlar bu işi. işinize geldiği zaman modern işinize geldiği zaman yobaz olmayın.

evet, anne bir bebeğin hayatında çok önemlidir. ama belirli bir noktaya kadar. daha sonra o çocuğun sevgi açlığı çekmesindeki tek sebep, anne ve babanın çocuk yetiştirme konusundaki cahilliğidir. durmadan annenin tepesinde dikilmemesi değildir.