bir yerde daha belirtmiştim, içinde çocuk geçen bir başlıktı anımsamıyorum tam olarak. özelikle altını çiziyorum; okumuş etmiş eğitimli kesimin böyle bir baskısı var. kendilerini yarıştırmak yetmiyor sıra çocuklarına geliyor. çocukları üzerinden bir sidik yarışı ve kariyer elde etme. ama benimkini bilmem ne kursuna gönderiyorum, oradan şu spora, olmadı yaz kampına... hiç zamanı olmayan ama mutsuz çocuklar. velilerse zaten kendi eğlencesinde. "ama biz onları düşünüyoruz." külahım nerede; ona anlatın..

ne kadar ironiktir ki kendi ailelerinden sürekli baskı gördüklerini iddia eden bireyler; kendi çocuklarına da dolaylı olarak bu denli bir psikolojik şiddeti reva görürler. ciddi rehabilite görmeleri gerekiyor bu kafadakilerin.

pek düşünmüyorum da şayet olsaydı; belli, bir amaca yönlendirmez yeteneklerini keşfetmesine öncelik verirdim. hangi konularda yetenekli ve istekli küçük yaşta fark etmesini sağlayarak mutlu olacağı şekilde gelişmesine yardımcı olurdum, baskısız bir şekilde. diğer türlü görüldüğü gibi bir yerlere gelmiş, çok para kazanan ama tatmin duygusu törpülenmiş bireyler ortalarda geziniveriyor.