hafızamdan tamamen sildigimi zannediyordum, meğer ne çok şey yaşamış ve hissetmişim. 9 yaşında çantama ekmek koyup, o yüksek sıradağları "keşfe" gidiyorduk kuzenimle, ilk defa kartal, ilk defa yılan gördüğümüz vakitler.. keşfettiģimiz güzel göller, hayvanlarla iletişimimiz.. vay be. insanıyla doğasıyla ne çok anım varmış benim. bu gece konuştukça hatırladım. ata binmek, kuzulara gitmek, mağarada dayımın anlattığı antik yunan efsaneleri, pantolonlara yazılan ahmed arif şiirleri, şarkılar, kavgalar, eski ermeni yerleşkelerinde oyun oynamak.. ne güzel bir çocukluk geçirmişim.