klasik olan karanlık ve yatağın altındaki öcüleri elbette bir kenara bırakıyorum. gerçek korkulardan bahsetmek gerekir bence. oralara girersek bebekken gölgemizden bile korkmuşluğumuz vardır.

birini kaybetme korkusu. birden çekip gitmesinden korkardım çevremdekilerin. babam işi sebebiyle uzun süre şehirdışına gittiğinden midir neden bilmiyorum bu korku vardı bende. sonradan sevdiklerimi kaybetme korkusuna bıraktı yerini. birden sevdiğim birinin hayatımdan çekip gideceğinden korkar oldum.

bir de yüksek hız korkusu. küçükken çok korkardım. yükseklikten değil de hızdan çok korkardım. kontrol kaybı ve kaza riski hep korkuturdu beni. hala daha roller coaster tarzı aletlere bindiğimde çocukluktan kalma o korkuya kapılıyorum bazen.