düalizm, varlığın oluşumunda daima çift prensibi, çift olguyu kabul eden ve savunan felsefî, ontolojik ve teolojik görüştür. savunulan iki prensip yahut iki olgu, genellikle zıtlıklar üzerine inşa edilir ve birbirleriyle etkileşimde bulunurlar.

düalist öğreti, descartes'tan önce de vardı, ama bu öğretiyi temellendiren ve ilkeli bir görüş hâline getiren büyük oranda descartes olmuştur. descartes'ın görüşünde beyin maddîdir, somuttur; zihin ise manevîdir, soyuttur. beyin ve zihin, birbirlerinden bağımsızdır. ama aynı zamanda birbirleriyle etkileşim içerisindedirler.

çin felsefesinde "yin-yang" ile görülen düalist öğreti, zıt kutupların her şeyde var olduğunu ve birbiri ile ilişkisi olduğunu vurgular. iyi ve kötü şeklinde zıt kutuplar vardır ve birbirlerinden temelde ayrıdırlar. ama, iyilik ve kötülük aynı zamanda birbiri ile etkileşim içerisindedir. bu sebepten (birbirlerini etkiledikleri için) her iyinin içerisinde biraz kötü, her kötünün içerisinde de biraz iyi vardır.