-
"tanıdığım en güzel insanlar, yenilgiyi, acıyı, mücadeleyi ve kaybı yaşamış olan ve diplerden çıkış yolunu kendileri bulmuş, romantik ve anarşist olan insanlardır.
bu kişiler, yaşama karşı geliştirdikleri kendine has takdir, direniş, duyarlılık ve anlayışla; şefkat, nezaket, bilgelik ve derin sevgiden kaynaklanan bir ilgi ve sorumlulukla doludurlar.
güzel insanlar öylece ortaya çıkmazlar; onlar, oluşurlar…"
elisabeth kübler-ross -
"bir kadın için fazla güzel olmak kötüdür. mizah duygusunu ya da kişiliğini geliştirmesine engel olur"
(bkz: about time) -
şimdi güzellik göreceli bir kavraahiahohahiohio... bak kendim bile inanamadım dediğime ^:swh^
"güzel" kelimesi yanılmıyorsam eski türkçede "gözel" den evrile evrile gelmiş. yani göze uygun, hoş gelen, göze hitap eden mânâsında. elbette herkesin gözüne kimse karışamaz ancak öznel beğeni ölçütlerini bir kenara bırakırsak, genel olarak şunu kabul edebiliriz ki "gözellik" orandır. (aranızda oran'ı "ora'n" anlayacak dâhili ve harici hayvanlar olacaktır elbet. olsun, kimine göre güzel de ora'dır. şu an konumuz bu değil.)
istisna zevklerimiz veya istisna oransız güzellik örnekleri var muhakkak ama ağzı burnuna, gözleri yüzüne ve birbirine, memeleri yerçekimine oranlı kimi görsek "güzel ama tipim değil" diyoruz en azından, doğvu mu? doğvu. pek cinsî bir farkı da olmuyor üstelik bu kavramın, yalnızca dişil olarak kullanmak da yanlış bana kalırsa .
ol sebepten rahatlıkla söylenebilir ki güzellik göreceli değil, dereceli bir kavramdır. çokluğu veya azlığı ise tamamen kişisel güzellik ölçütlerimiz ve birçoğu dayatılmış "güzellik kalıpları"na uyup uymamak ile belirlenir.
yazan : köyün en güzel gızının gızı. -
başta "ıy hiç tipim değil, bu ne" dediğiniz insana deli gibi aşık olunca ya da size aşık birinin gözünden kendinizi dinlediğinizde, ne tekrar karşınıza çıkan insanlarda ne de kendinizde kriter ya da eksiklik olarak ele almadığınız durum. -
bir kişi belki herkes tarafından güzel bulunmaz ama biri gelir ve onu güzel bulur önemli olan budur. yani herkes güzeldir. -
evet güzellik görecelidir ama dünyanın en güzeli bile olunsa (kadın/erkek ayırmaksızın) zeka, ahlak, akıl, mantık yoksa işlevsiz kalır güzel olmak. neyleyim içinde ruh olmayan, akıl olmayan, bilgi olmayan bomboş güzelliği. bir insan konuştuğunda hayran bırakmıyorsa o insandan olmuyor bence. karşıma oturtup yalnızca seyredeceksem kuru güzelliği, duvara iki güzel manzara fotoğrafı, bir kaç güzel tablo asıp ona bakarım daha iyi. o yüzden tek başına bir anlam ifade etmeyendir güzel olmak, içini doldurmak lazım nice başka güzelliklerle... -
gerçekler acıdır. güzel olmak, güzel hissetmek değildir. güzel olmanın sizin nasıl hissetiğinizle pek bir ilgisi yoktur. güzelseniz, size güzel olduğunuzu hissettirirler. sempati güzelliği ayrı bir şey tabii.
edit: imla. -
bazen dünyanın en çirkin insanı sana dünya güzeli gelirken. afet gibi bir hatun sana itici ve çirkin gelebilir bu durum tamamen karşıdakinin senin için hissettirdiği duygularla ve senin onda görmek istediklerinle ilgilidir. -
girdilerden yola çıkarsam,
bana asılan olmadı hiç, olsa bile "nefes alsın yeter" tayfasından "bağyan tanışak mı?" şeklinde oldu, o da herkesin başına geliyordur ki bu hadise olalı da 10 yıl oluyor.
lisedeyken eli yüzü düzgün bir çocuk benden hoşlandığını söylediğinde alay ettiğini düşünmüştüm yani o kadar uçuk fikirlerdi bunlar benim için.
hep beynimle, kafamın içiyle belli etmeye çalıştım kendimi, çünkü güzel değildim öyle muhteşem, afet filan.
kendimi ciddi ciddi iyi hissedersem güzel oluyorum.
mesela sabahları uyandığımda nevşin mengü'ye benziyorum; çekik gözlü filan oluyorum, vileda saçlı ama güzel.
yine girdilere bakarsam, evet göreceli bir şey güzellik. -
bir varsayımdır esasen. güzel görmektir olay daha çok.