1. insanların gerçek sorunları var, kuşkusuz benim de daha önemli sorunlarım var ama nedense zaman zaman aklıma gelir ve hayatımdaki bir çok eksikliğin sebebini buna bağlarım.

    ilkokul çağlarında dışarıda oyun oynarken parmağıma diken/kıymık tarzı bir şey batmıştı. canımı yakıyordu ve iğneyle çıkarılması lazımdı. neden bilmiyorum ben bunun için ağlayarak bir üst komşumuzun evine gitmiştim. annemlere söylemeyin diye de yalvarmıştım. ağlaya ağlaya komşu teyzeye emanet etmiştim kendimi. bunu kimse bilmez mesela ama ben merak ediyorum ve içim burkuluyor, 9-10 yaşında bir çocuk neden yabancı birine ailesinden daha çok güvenir?

    benim çocuğum böyle bir şey yapsa kahrımdan öleyazardım.
  2. sevmek ya da şakalaşmak için kalkan bir elin ürküttüğü insanı ya da hayvanı görmek...
    bat dünya bat...
  3. üniversitede kampüs girişinde, ders saatinden makul bir miktarda erken bir saatte ring bekliyor ve otostop çekiyorken dersin hocasının arabayla önünüzden geçmesi, göz göze gelmeniz.

    bu değil

    ringin gelmemesi, kimsenin durup almaması

    bu da değil

    derse geç kalıp (3-5dk) hocanın sizi yok yazması ve derse almaması (üniversitede yoklama zaten dram da neyse)

    bu da değil...

    son hakkınız olması ve devamsızlıktan kalmanız.

    aha bu.