bu durum içinde olan insan yanlış yapan insandır bana göre ya. hayatın tadını çıkarabilmeli insan ve bunu tek başına başarabilmesi de oldukça zordur.

az insan çok huzur gibi boş lafları da geçmelidir ayrıca. yapması gereken (çok insan olsa da, az insan olsa da) hepsini aynı kefeye koymamalıdır. sonuçta kendi sırlarını, yaşadıklarını herkese değil, belli başlı, sana yakın olduğunu hissettiğin kişilerle paylaşıyorsun. bunları ayırt ettikten sonra pek dert edecek bir şey kalmıyor.

üzüldüğüm bir nokta da var bu insanlara karşı. misal üniversitenin başından beri bir kız arkadaş var sınıfta, en arkaya geçer, kimseyle muhabbet dahi etmez. sınıftaki kız grubuyla veya kişisel olarak da biriyle konuştuğunu hiç görmedim. kızların onu dışlama gibi bir durumu da yok halbuki. hiç yeltenmedi konuşmaya.

insan bunu neden yapar ?
yani bir şeylerin tadını çıkarmak varken, şu kısıtlı hayatta yalnızlığı neden seçer ?

seçimler insanın yaşamında yol gösterici bir etkendir. ve siz daha yolun başında yalnızlığı seçerseniz, yolun sonuna geldiğinizde de yalnız olmayı kabul etmişsiniz demektir. ve bu seçiminizin olumsuz etkilerini gördüğünüzde de size cevap hakkı doğmaz, cevabınızı zaten yolun başında verdiniz.

edit: sadece sınıftakilerle konuşmadığını nereden biliyorsun tarzında bir soru geldi. bu soruya olan cevabımla sorulan başka bir soruya daha cevap vermiş olacağım o da; onunla iletişim kurmayı denedin mi ?

evet denedim.ama pek yanaşmadı da diyebilirim. aşırı çekingen bir tavrı var ve onu daraltmak istemedim. bi erkek olarak benden rahatsız olabileceğini düşünerek..
başka bir kızla aynı yurtta kaldığını öğrenince, o kıza durumu anlatarak sorular sordum. okuldaki tavırlarını orada da sergilediğini söyledi.