sabahattin ali'nin diğer kitaplarıyla karşılaştırınca buradaki diyaloglar çok daha yapay durmuş. gerçi alt metinde bak herkes aristokrat gibi konuşuyor ama hepsinin içi ne kadar boş fikri de mevcut. tabi ki hikayenin geçtiği çevre (yazarın deyişi işe mühit) itibari ile şairler ve yazarların kendi aralarında daha felsefik diyaloglara girmeleri mümkündür ama kitabın genelinde tüm diyaloglar abartılı derecede süslü geldi. bi mantığı var bu diyalogların evet ama okura hoş geliyor mu? şahsen bana gelmedi. o kadar açmasa, biz kimin ne düşündüğünü çıkarmaya çalışsak daha iyiydi sanki.