itiraf ediyorum, ilk tess gerritsen romanimdi bu. gerilim romanlarini 2012'den beri severek okurum, acikcasi daha cok jean-christophe grangé tipi gerilim romanlarini okurum, gerritsen kitaplarina henuz gelmemisti sira. grangé'ye gore cok daha basit bir dil kullanan gerritsen, uzmanlik alaninin tip olmasi sebebiyle olay kurgularinda zorlanmamis. ancak bana yine de dili ve verdigi, daha dogrusu vermedigi mesajlar yavan geldi. illa ki bir ask olacak yani romanda. grangé'de bu yok mesela. o yuzden grangé hala gerilim romanciliginda favorimdir.. yine de ikiz bedenler, kolay okunabilmesi nedeniyle araya cerez olarak serpilebilecek bir kitap olarak bir kenarda durabilir. illa ki kutuphanenizde olmasi gereken bir kitap degildir benim gozumde.