inanacak bir yalana ihtiyacım var. inancım olmadan eyleme gücüm de olmuyor. bu bakımdan yalanları sağlıklı buluyorum. çünkü aktif olmamı sağlıyor. baba, din, ideoloji gibi sırtımı yaslayabileceğim bir yalandan söz etmiyorum ama. zira sırtımı dünyaya vermekten, şeyleri ve anlamlarını verili kabul ettiğim için öyle bir atıllık ve dikkat eksikliği içindeyim ki beni harekete geçirecek bir yalana ihtiyacım olduğu sonucuna varıyorum. sabah yataktan kalktım, acaba kendimi mi öldürsem yoksa bir fincan kahve mi içsem, ikileminde bir fincan kahve içmek gelmiyor içimden. kendimi de öldürmeyeceğime göre... ne yapsam bilemedim.