iş hayatı

iş hayatına girdiğim ilk dönemlerin hemen sonrasında mevzunun emek sermaye değişimi olduğunu fark ettim. sermaye tarafı istisnasız her anı en azı verip en çoğu alma hırsıyla geçiriyor. bunun kim olduğu da önemli değil patron olur ya da devlet olur fark etmiyor. bir de şöyle bir ön kabul var sermaye>emek. sonra ben de iş hayatında amacımı bulmuş oldum. en azı verip en çoğu almak. her emekçinin bence ağlak amaçları kenara bırakıp en azı vererek en çoğu nasıl alacağını hesaplaması gerekiyor. bunu 'dürüstçe' yapmak da bana göre saygıdeğer bir şey. zaten bakarsanız az verip çok alma işi yönetim kademesinden aşağı doğru hiyerarşik iniyor.

ben ilk önce işyerinde geçirdiğim saatleri kurtarmıştım. orada istediğim gibi zaman geçiriyordum. bunu yapmak için kariyer planlarını bir kenara atıp birimdeki uyduruk bir alana kaydırmıştım kendimi. daha açıklayıcı olması için yazayım mali tahlil raporu yazmak yerine istihbarat amaçlı telefon görüşmeleri yapan birime geçtim. diğer tarafta müdürlüğe giden yol baya aydınlık ve parlaktı ama bir o kadar da çok çalışıyordun. neyse geçtim diğer tarafa sabahlar 2 saatte verilen işi bitirip geziyordum. internette takılıyordum kafeye falan gidiyordum. baya b i devam etti böyle başka işlerle de uğraştım iş dışında. bir sonraki işimde de konumum iyiydi ama benzer şeyler oldu çok çalışmalar eve geç gelmeler falan baktım olmuyor bastım istifayı. sonra yapma etme falan moduna girdiler hemen uzaktan çalışmayı teklif ettim. zaten rapor yapıyorsam online yapar atardım, web siteleriyle ilgili işleri de online yapardım. maaşımdan da 1000tl feda ettim bu uğurda kabul ettiler. sonrası iyilik güzellik yani arada çalışıyorum işleri çeviriyorum kalan zamanda da kendimi geliştirmeye zaman ayırıyorum. çünkü bir sonraki aşamada hedefim hiçbir şey yapmadan da para kazanmanın yolunu bulmak olacak.

bir de abi tavsiyesi vereyim iş hayatına girdiyseniz bunun nihai amacı ev ya da araba almak değil aynı şeyleri hayatını vermeden alabilmek olmalı. yoksa yerler sizi.