her kış benim için rutin hale gelmiş, yoğun olduğu bazı dönemlerde benim için bir düşünce silsilesini harekete geçiren doğa olayı.
yoğun kar yağışının olduğu bazı anlarda, ilk önce aklıma hep acaba, çevrede ısınma ihtiyacını gideremeyen insanlar, bir yere sığınamadan açıkta kalmış hayvanlar var mı düşüncesi gelir. suçluluk duyarım bir süre,
ardından ya günlük yaşamın bana yüklediği zorluklar alır düşüncelerimdeki yerini, ya da uğraşmak zorunda olduğum işin meşguliyeti.
bazen de uzun yıllar öncesine gidip hatay'da bulunduğum dönemde, kar yağışı başladığında 10-11 yaşına girmelerine rağmen ilk defa kar gören çocukların, havada uçan kar tanelerini neşeyle kovalamaları, ağızlarıyla yakalamaya çalışmaları ve mutlulukları gelir aklıma.