çok yaptigim bir eylem.
küçükken hem kendimle konuşur hem de hayali diyaloglar yaratirdim kafamda. kendimi baya kaptirirdim. sonraları bende bi gariplik mi var diye endişelenmeye basladim.
bi kaç sene önce yakin bir arkadasim kivrim kivrim kivranarak, çok büyük bir gizlilik içinde, "galiba psikolojik sorunlarim var" temali uzun bir aciklamadan sonra kendisiyle konuştuğunu itiraf etmişti.
"amaaaan ben hep konusurum , kendinle konustugunun farkindaysan sorun yok" diyerek hem kendimi ( hufff tek ben değilmişim..) , hem onu rahatlattigimdan beri uzun uzun konuşuyoruz me&myself and i.
bence beynin olayları sisteme oturtma ve çözme yontemidir. kafadaki daginik düşünceleri dilin matematiksel kodlamasina getirerek mantıksal cikarima olanak sağlar