(bkz: gabriel garcia marquez) sonunu bildiğimiz halde yine de elimizden bırakamayacağımız harika bir eser yazmış.
''kırmızı pazartesi, işleneceğini herkesin bildiği ancak engel olmak için kimsenin bir şey yapmadığı bir cinayetin öyküsü ''

''bana bir önyargı verin, dünyayı yerinden oynatayım'' demişti savcı.
cinayet işlenmeden tüm kasaba yargılamıştı aslında santiago nasar'ı cezası ölümdü, nedeni ise namustur. üstelik bu yargıya kesin deliller olmadan varmışlardı. nitekim cinayet işleneceğinden tüm kasaba haberdar olmasına rağmen kimse bir şey yapmadı ve töre yerini buldu.

gabriel garcia marquez bir namus olayı karşısında toplumun tutunduğu ortak tavrı büyük ustalıkla anlatmış. ülkemizde de karşılaştığımız benzeri cinayetleri tokat gibi yüzümüze vurmuş.

cinayetten sonra kasaba halkının verdiği tepki daha da dehşet vericiydi.
''kasaba halkının çok büyük bir çoğunluğu için ortada tek bir kurban vardı, o da bayardo san roman'dı''

kitapta ilginç bulduğum bazı nüanslar vardı ;
1) düğün ve adetlerin ülkemizdeki ritüele benzerliği (örn:halvet sonrası kanlı çarşaf asmak)
2) angela vicorio'nun santiago nasar'ın ölümü sonrası üzüntü duymaması ve santiago nasar ile ilişkisinin belirsizliği.
3)cinayeti işleyen pablo ve pedro vicorio'nun cinayeti işlemelerine birilerinin engel olması için her tarafa salık vermesi ama engelleyen olmayınca da cinayeti son derece kararlı şekilde işlemeleri. ( bence kimse cinayete engel olmayınca, kasabadan cinayete onay aldıkları düşüncesine kapılmış olabilirler)

sözün özü gabriel garcia marquez içinde muhteşem toplumsal tespitlerin bulunduğu, harika bir kurguya sahip bir eser yaratmış.
"kırmızı pazartesi " okuduğum kitaplar arasında ayrı bir yer edindi.