1. ben kompleks biriyim sanırım, hiper aktif mi diyeyim ya da. tanımlar arasında bilmişlik taslayacak vasfa sahip değilim ama kendi hayal dünyamda bir film çekerim kitaba uygun bir müzikle. pek çoklarının tersine hayal kurmama, kafamda ki karakterleri giydirmeme de son derece faydası olur bunun. ilerde de o şarkıya anarım. ben kitap ve müziğinin çok güzel bir ikili olduğunu düşünüyorum. zaten yeterince görüntü ve gürültü kirliliği varken; bu dünyadan böylece bir tünel açıp kaçabiliyorum.
  2. kitaplar için en iyi ve tek seçeneğin doğanın sesi olacağını düşünüyorum. aksi halde, müziğe ve kitaba kıyarmışım gibime gelir.
  3. film izlerken diyaloglar arkasında müzik sesi rahatsız etmiyor da kitap okurken arkada çalan müzik neden rahatsız ediyor?
  4. dikkat dağıtıcılar (mesela toplu taşımada konuşan, uğuldayan insanlar ve diğer anlamsız sesler) yüzünden ev dışında bir yerde kitap okuyorsam mutlaka kulaklıkla müzik dinlerim...

    çünkü konsantre olamıyorum ve eğer müzik ya da zihnimdekiler okuduğumu bastırıyorsa duruyorum, bırakıyorum okumayı...

    aslında bu, kişinin zihninin verimli olduğunu gösterir... zihni ikiye bölmek basit bir şey değil...

    düzeltme: sadece türkçe bir şey olurken türkçe müzik dinleyemiyorum. kaptırmam gerekiyor kitaba, yoksa zihnim dinlediğim şeye kayıyor.
  5. yapamadığım olay. ne okuduğuma odaklanabiliyorum, ne de müzikten bir keyif alabiliyorum. hadi kitaba dalıp gittim diyelim, bu sefer açık olan müziğin zaten hiç bir anlamı kalmıyor.

    ben ki; yolculuk esnasında, otobüste, metro da kitap okuyabilen insan, arkadan gelen o müziğe irrite oluyorum. çok fazla ses varsa onları bastırmak için bazen kulaklığı taktığım oluyor, bu sefer de bir hengamenin içinde kayboluyorum.

    başarabilen arkadaşları saygıyla selamlarım.
  6. denedim, olmadı. ikisine aynı anda dikkatimi veremiyorum, kopuk kopuk oluyor, becerebilseydim hoş birşey olabilirdi belki de, ne de olsa ikisi de hayattaki tek işim neredeyse.
  7. kitabı melodiye göre okumaya başlıyorum.^:swh^