küçük bir şehirde doğdum büyüdüm okudum tam 23 sene ayrılmadım o şehirden sürekli insanların daha büyük şehirlere kapak atma isteklerine güldüm geçtim. bu 23 senede şehir dışında geçirdiğim süre 2 ay tutmaz ama kader beni daha küçük bir yere attı. hani herkes hayalini kurar ya emekli olup bi sahil kasabasına yerleşmenin ben o hayale 23 yaşında ulaştım ve her yeni gün bu yerden denizden sahilden çalıştığım otelden nefret ediyorum. değil sinema tiyatro kitapçı market bile yok doğru düzgün. artık şehir merkezine indiğimde insanlar üzerime üzerime geliyormuş gibi oluyor kendimi bi mekana zor atıyorum. uzun lafın kısası kafayı yemek üzereyim sözlük.

(bkz: tekirova)