-
ses ver!
Onlar bizim kardeşimiz, abimiz, ablamız.
Bizden biri onlar.
Suçsuz insanları, evlatlarının yanında durmaya çalışan anaları yerlerde sürükleyebilecek kadar şerefsizler:
korkuyorsunuz değil mi lan?
azdan az, çoktan çok gider!
gaz sıktıkları yerde insanları kapalı tutacak kadar, yardım çığlıklarını duymayacak kadar, bir ananın feryadına kulak tıkayacak kadar vicdansızlar.
semih özakça'nın eşi esra özakça astım hastası ve kadın az daha ölüyormuş.
bunlar vatandaşınız sizin. Haklarını isteyen, kimseye zararı olmayan, sizden kat be kat onurlu insanlar.
bu muameleyi yapabilecek kadar ne yaşadınız siz ya...
-
Açlıklarına, direnişlerine ses vermemiz gerekiyor. Vermiyoruz ama. Kendim adına yapmam gerekeni yapamadığımın farkındayım ve utanıyorum.
Direnişçi Acun Karadağ'ın bir sorusu var:
"Hergün gaz yiyoruz.Benim kalbimde pil; Esra astımlı ve 9 gündür açlık grevinde; Veli tek koluyla savaşıyor Nuriye ve Semih için.Neredesiniz?"
Neredeyiz biz cidden ya? Neredeyiz?
Evlerimizdeyiz, güvendeyiz.
Korkağız ve Götümüz yemiyor afedersiniz...
Aklımız başımıza geldiğinde çok geç olacak... umarım olmaz, ama işte...