1. ölümden degil yasamamaktan korkuyoruz aslında,bir suru plan yapiyorsun olanlar mutluluk olmayanlar hayal kırıklığı geriye donup bakiyorsun ki zaman hızla akıp gidiyor ellerinden
  2. biraz klasik olacak ama;
    "ölüm varsa, ben yokum. ben varsam, ölüm yok. o zaman kafaya takacak bir durum yok gençler!" - epikuros
  3. her uçağa bindiğimde aklıma gelen düşünce. işin ilginç yanı içimi korkuyla değil boşvermişlikle doldurur. çok daha iyi bir hayat yaşayabilirdim diye düşünürüm "yeterince yaşadım hayat üstü kalsın" mantığında da değilim. sadece her şey bitse çok da üzülmezmişim gibi hissederim ve ölümden korkmuyor oluşumdan korkmaya başlarım, sanki bir şeylerim eksikmiş gibi.
  4. mevlâna için düğün gecesidir.
    (bkz: şeb-i arus)
  5. pislige batmis, adi, ikiyuzlu, riyakar insanlarla ayni havayi solumaktansa olmek iyidir.

    albert caraco, "kaosun kutsal kitabi"nda bu adi insanlarin betimlemesini muazzam yapmis ve olumun (intiharin) gerekliligini cok guzel aciklamistir.

    "neden olmeliyiz?" sorusunun cevabini merak eden ve bu konuyu irdelemek isteyen arkadaslara tavsiye ederim.
  6. akla oguz atay in korkuyu beklerken inini getiren korku
    bir de korkunun ecele faydası olmadığı gerçeğini
  7. içgüdüseldir. birçoğumuz ölümün yaşatacağı acıdan korktuğumuzu düşünüyor olabilir ama bence asıl korku mantıksız bir korku. milyarlarca yıllık evrimin ilk işlerinden biri bu korku aslında. yaşamın temeli bu korku. hiç acı duymayacağına yüzde yüz emin de olsan eğer sağlıklı bir insansan ölümden korkarsın. oysaki ölüm korkunç bir şey değildir. ölüm yokluktur. yokluk hiçbir şeydir. o bile değildir. bu korku bir şekilde zayıflarsa insanlığın muhtemel sonlarından biri olduğunu düşünüyorum. uzak gelecekte böyle bir ihtimal var bana göre. hatta bazılarının artificial superintelligence dediği, bizim gibi olan o şeyi de yaptığımızda yaşamak isteyip istemeyeceğini de çok merak ediyorum.
  8. ölüm korkusu sevdiklerini bi daha göremeyecek olmak, yaşadıklarını yada yaşayamadıklarini bi daha asla yaşayamayacak olmak, hergün önemsizce alıp verdiğin nefesi bi daha alamayacak olmak, dur bakalım zamanı gelince hallederiz dediğin şeyleri zamanin asla gelmeyecek olması, pişmanlıklarıni düzeltme imkanın birdaha olamaması, yanlışların günahların sana misli misli dönüş olacağını bildiğin halde gene yapmış olman o hesabı nasıl veririm dediğin duygudur işte.
    tabi asıl olan ölümün kesin olması insanın istemediği bir durumla karşı karşıya kaldığı zaman ne kadar da zor bi durumda kalsasa bir yol bir ümit illaki vardır ama ölüme yok işte yok buda insanı korkutuyor işte ne kadar da güçlü olsan ölüme mağlup oluyorsun
  9. yakın zamanda çevrenizden birisi öldüyse şayet, o sırada gözlerin derin derin uzaklara dalması ile bu duygunun vuku bulması.