john zerzan'a göre, ilk bir milyon yıl boyunca insanların herhangi bir sanat üretmedi çünkü bozulmamış toplumsal gerçeklikte sanata her yoktu çünkü böyle bir şeye ihtiyaç yoktu. ancak şuan ona göre estetik kaygılar gerçekliği ortadan kaldırmıştır. sanat tıpkı dil gibi, sembolik bir sistemdir. bireyi doğadan kopararak özellikle toplumsal düzeyde bireyi tahakküm altına almaktadır.

kendisi sanatın kolejlerinde dini, bir yabancılaşma biçimini görüyor. zaten doğadan esinlenme var sanatta, e doğa varken onun deforme biçimlerine ne gerek var diyor. yabanbcılaşma adına dinin truva atı olarak tanımlıyor sanatı. baktığımızda ilk sanat örnekleri hem din kökenli. kiliseler.. sanatın kültürü doğurması insanı doğadan tamamen koparıp tahakküm altına alıyor, gerçek olandan uzaklaştırıyor.

günümüz sanatından ayrı bir şey tabi bu, seküler sanat sonradan icat edilen birşey.

edit: şimdi son bölümü okurken güzel bir şey yakaladım. aşkım zerzan diyor ki; sanatın özü yabancılaşmadır, bu yüzden sanatın aşılması gerekiyor, sanat ile doğa arasındaki ezeli ayrım dünyanın ölüm fermanı olduğu için sanat yok olmalıdır.