bazı anlar gelir inancını kaybedersin. insanlara olan, tanrıya olan, kendine olan inancını. sonra bu bazı anlar o kadar çok olmuştur ki tüm yaşamın haline gelmiştir. insanlara olan inancın hani nicedir yoktur da, kendine olanı ne zaman kaybetmişsindir,düşünür, kızar, hatırlamazsın bile. anneni düşünürsün, öğütlerini hatırlamaya çalışırsın, yoktur hiç bir şey. neden diye sormayı çoktan bırakmış, hayata karşı zerre hırsın kalmamış, kimseye kin dahi tutamayacak kadar bitiksindir. büyük yüreklilikten değil de umursamadığın için affedersin herkesi. bir süre sonra insanlar ne dediğini anlamaz, seni duyamaz olmuşlardır. sonra farkedersin nedenini o kadar çok konuşmak istemiyorsundur ki belli zorunluluktan konuşunca sesin kısık çıkıyordur. bir zaman bu şarkı çalar geleceğe umutla bakabilmek için değil, geçmiş güzel günleri hatırlayabilmek içinde değil. bi sigara içimliği zaman daha bulabilmek için.