başlığını açamadığıma sevindiğim şarkı. dünyaya bırakılmış en güzel şarkılardan biridir kesinlikle. girişteki o arpeji duyup duygulanmayan yoktur. yani umarım. hemen arkasından gelen robert plant'in o yumuşacık sesi zaten size cenneti vadediyor. hele solo... jimmy page'in o solosunu dinlerken insan yaşadığını hissediyor adeta. yayınlanalı 45 yıl olmuş. ama o melodiler, o tonlar, sözler hala ilk günkü gibi hissetiriyor insana.

ilk dinlediğim günü hiç unutmam. "nasıl bir şey dinliyorum ben böyle" demiştim. hala daha dinlerken öyle hissederim. led zeppelin, sırf bu şarkıyı yaptı diye bile sevilir.