-
şehitleri bahane ederek milli bayramını kutlamayan, ama en önemli hava alanında yaşanan korkunç terör olayından sonraki gün bayram havası yaşayarak köprü açan ülkedir.
milyonlarca lira para harcanan ve ucu ucuna bir şampiyonaya giden futbol milli takımı olan ve ondan da elenen ama spor yaparken giydiği kıyafet yüzünden eleştirilen dünya şampiyonu küçük bir sporcusu olan ülke.
ağaçlar kesilmesin diye sokaklara inen kalabalığa hain, terörist, çapulcu, dış mihrak, sanatçı bozuntusu diyen ve ağzıma almak istemediğim ağır küfürleri eden ama askeri darbeye karşı sokaklara dökülerek zafer kazandığını zanneden bir halka sahip olan ülke.
tecavüzlerin kralını yapan, hırsızlık yapmakta bir sakınca görmeyen, adam öldüren ama cesedine tekme atmayın diye bağıran, okuyanın şerrinden korkan, sabah akşam hiçbir şey anlamayıp kuran okuyan başka şey okuyanlara da nefret kusan, farklı siyasi görüşü savunanlara istediği küfürleri edebildiğini düşünüp yer zaman tanımadan söven bir halka sahip ülke.
iq ortalaması 89 olan, cahil olmasının sebeplerini araştırmaya gerek olmayan, tornu yaşındaki kızla evlenen ama yolda elele tutuşan çifte laf atan, başı açık olana orospu diyen ama arkasından kalçalarına bakmayı da eksik etmeyen, türklüğüyle gurur duyan ama tarihine dair tek bilgisi dizilerden öğrendiği osmanlı tarihi olan, ülkesinin kurucusu milletinin ve dininin kurtarıcısı adamı sevmeyen iğrenç bir halka sahip olan bir kısmı asya bir kısmı avrupa topraklarında olan ama iki medeniyetten de nasibini almamış ülke.
tüm bu saydıklarıma rağmen hala bir vatandaşı olduğum ve bundan üzüntü duyduğum, çünkü canımdan çok sevdiğim ülke. -
bir zamanlar deli gibi sevdiğim, sahiplendiğim, biri olumsuz konuştuğunda bozulduğum bir ülkeyken; şimdilerde içinde yaşayıp hiçbir aidiyet hissetmediğim yer. hakkında çok olumsuz benzetmem var ama bana kalsın. benim ülkem değil artık, vatandaşları benim milletim değil. benim asla ortak paydada buluşamayacağım, eline geçen ilk fırsatta benim canıma kastetmekten çekinmeyeceklerin ülkesi.
belki çok zor, belki imkansız ama artık en büyük isteğim bu ülkeyi ve içindekileri geride bırakabileceğim bir hayat. -
kibirli insanların içine tıkıldığı açık hava hapishanesi. -
dindarı dinsiz, demokratı faşist, milliyetçileri ülkesinden nefret eden insanlar olan bir tuhaf ülke. -
wikipedia'ya vpn ile girilen özgürlük abidesi. -
cesitlilik arttikca ulke olmaktan ciktigi dusunulen ama asil zenginligin cesitlilikten geldiginin unutuldugu ulke.
ulkeler buyuyor, gelisiyor, insanlar ziyaret ediyor, yerlesiyor, karisiyor. ulkeler buyudukce dunya kuculuyor. soz konusu bizim ulkemiz olunca isler degisiyor sanki. gidip baska bir ulkede yasama hayali kuran biri ulkesindeki cesitlilikten rahatsiz oldugunu dile getiriyor sanki gidecegi yerde cesitlilik olmayacakmis gibi. hatta ulkesinden gitme nedeni ile kendisinin yaptigi ayni sey.
suan guclu ulke yada modern toplum diye tanimlanan ulke nufuslarina baktigimizda cesitliligin normal oldugunu goruyoruz. avrupa ulkeleri, amerika cesitliligin bol oldugu, her dilden her irktan insanlarin yasadiklari yerler. turkiye halihazirda bircok etnik kokene ev sahipligi yapiyordu son yillarda ise afgan, kirgiz, ozbek, arap ve afrika kokenli gocmenlerle cesitliligimiz artti. ulkelerindeki olumsuzluklardan kacan multecilerle beraber biz de yasama hayali kurulan ulkelerdeki cesitlilige sahip olduk. bu cesitlilik zenginligi de beraberinde getirmesi gerekirken nefret ve irkcilikla daha buyuk sorun haline geliyor.
amerika'da turk mahallesinde donercilik hayali kuran bir vatandas kendi ulkesindeki suriyelinin actigi kebapciya nefretle bakiyor. bu ikiyuzluluk kendini ustun gorme ile birlesince adi irkcilik oluyor zaten. kendisi yaptiginda normal baskasi yaptiginda en buyuk suc gibi davranilmasi cok acayip. en fazla irkciliga magruz kalanlar en fazla irkciligi yapanlardir gozumde. benzer bir ikiyuzluluk amerika halkinda da vardi. gelip yerlestikleri topraklarda yerel halka yaptiklarini normal karsilayip sonradan ulkelerine gocenlere irkci davrandilar. simdi colombus gunu diye kutlanan etkinlik bir ozure donustu ve yerli halka bir ozur bir saygi gosterisi olarak degistiriyorlar. biz de bir donemden geciyoruz ve suan yaptigimiz hatalarin ozurunu cocuklarimiz torunlarimiz dileyecek.
karsi daireye tasinan ailenin etnik kimliginden rahatsiz olup apartmandan attirmak istiyorsaniz ve cekip gidecem bu ulkeden diyorsaniz, gideceginiz yerde de sizin karsi daireye tasinmanizdan rahatsiz olacaklari dusunun. "cocugumun sinifinda suriyeli ogrenci var, okul yonetimi ile konustuk ve okulda istemedigimizi soyledik" diyen velilerimiz baska ulkeye gittiklerinde cocuklarini yazdiracak bir turk okulu bulurlar umarim.
bunlari niye yazdim cunku ulkeden en kaba tabirle siktir olup gitmek isteyenler neden olarak cesitliligi gosteriyor ve gidecegi yere cesitlilik goturmeyecegini dusunuyor. sokakta bir cok ozbek gorup bu rahatsizligi dile getiren bir yazi okudum ve artik durulmaz buralarda diye bitiriyordu. gidecegi yerde ozbek olmaz ama kendisi begenmedigi ozbek durumuna duser ve hatasini anlar. -
yalnız ve güzel ülkem -
7 coğrafi bölgenin hepsinde 10 farklı vilayette yaşadığımdan ötürü iyi tanıdığımı ve bildiğimi düşündüğüm vatanım. -
ülke çok güzel, insanları değildir. çevrenizde iyi insanlar biriktirdiyseniz onlara sıkı sıkı sarılmanız gerekir. zira o tür insanlardan çok yok bu ülkede. -
taşına toprağına kurban olunası, güzel ülkemiz.
yıllardır siyaset ile kan ile, beton ile , ayrımcılık-bölücülük ile hırpalanmasına rağmen ben burdayım diyebilen yegane toprağımız.
arkanıza yaslanın, biraz boşluğa bakarak yazdıklarımı hayallendirin.
30 yaş acemiliğindeyim. beklentiler, hayat,kariyer,evlilik milyonlarca düşünce kafada.
burnuma gelen en sakin koku, bu memleketin kokusu, toprağı,taşı. ne kadar da güzeliz biz aslında. ne kadar güzel topraklarımız var, portakalımız var,muzumuz var, karpuzumuz var, bozlağımız var,türkümüz var,islamiyet var,ermeni var,türk var , laz var , çerkez var, ateist var , alevi var,sünni var, bozkır var , ormanı var, denizi var, gölü var.
sofusu var, demokratı var , galatası var, çifte minareli camiisi var, ayasofyası var, kız kulesi var, istiklali var, gri başkenti var,fışkiyeleri var, uefa kupası var , 8-0 ı var, şampiyonlar liginde 0 'ı var, türkeşi var, eceviti var , atatürkü var, tevratı,zeburu,incili, yunanı , rusu ,fransızı ,arabı var.
adanası,urfası,dürümü,baba gannuşu , hingeli,küt böreği,bicibicisi , çiğdemi,boyozu,simiti,gözlemesi,ayranı,rakısı var.
üretimi yoktur pek ama bereketli tarımı vardır, hayvancılığı vardır,biraz silkelense şühedası vardır toprağında.
cidden nereye gitti o 96,97,98,99,2000 lerdeki güzel ülkemin, sevimli insanları.
bize gri değil, gökkuşağı olmak yakışıyor.
asfalt yolda top oynarken , yüzüstü düşse de dizi kanasa da yarasına su döküp oyununa devam eden, akşam ezanına kadar salçalı ekmekle doyan ve instagrama yemek fotoları atmak yerine, cips bile alsa kimse görmeden eve gitmeye çalışan, belki alacak parası yoktur canı çekmesin diyen o çocuk geçmişinden bildirdi.
neşet ertaşımız da var.