-
sartre görse gözleri yaşarırdı, camus ile birbirlerine sarılıp, yuvarlanırlardı. kendini türkiye'ye fırlatılmış hisseden biz vatandaşçıklar mahkum edildiğimiz özgürlükten kurtulma hevesiyle abandık klavyelere ama yine günün sonunda tüm itilmişliğimizle özümüzün ardındaki varoluşumuza gömüldük. -
sonunda öğrendim bizimkiler ikiyüz yıldır köyden çıkmamışlar. adeta orada evrimleşmiş bugüne gelmişler. yazıklar olsun, bari bı ilçeye mazot almaya gitseydiniz be.