-
şimdiye kadarki yaşamımı aynı bir elbise gibi sıyırıp atsam üzerimden,
kurtulsam yüklerimden,koyulsam çırılçıplak yeniden yola,
tenimde sadece eski elbisemin üzerinden derime işleyen kimi tatlı,kimi acı hatıralarla
öyle zor ki,düşünmesi bile karabasan çöktürüyor insanın üstüne. -
evet günlük, bu gün benim için çok önemli. belkide iki üç yıldır böylesine önemli bir gün olmamıştı hayatımda.
beklediğim bilgi/haber hayatımı tamamen etkileyecek. belki kendini yarım hisseden biri olarak devam edeceğim hayatıma, belki de yeni zorluklarla uğraşmak zorunda kalacağım. her durumda beni zorlukların beklediğini biliyorum.
yaşamım boyunca karşılaştığım zorlukları, diz çöküşleri, yıkılışları düşününce aslında garip bir şekilde hiç korku, endişe duymuyorum. öyle çok yıkılış ve yeniden ayağa kalkış yaşadım ki sanki bende alışkanlık haline geldi bu çöküş ve yeniden ayağa kalkışlar.
evet günlük, ilk defa günlük başlığı altına bu dizeleri yazarken sezen aksu'nun senfonisi yankılanıyor zihnimde.
"yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte
acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette
bekliyorum bekliyorum bekliyorum
hadi gelin üstüme korkmuyorum"
"hadi gelin üstüme, korkmuyorum." -
evet günlük, bu başlığa hiç yazmayan ben, aynı günde ikinci defa yazıyorum. aldığım haberin güzel olması, daha kötüsünü düşününce, karşılaşacağım zorluklar olsa da bana güç veriyor. ileriye dönük umutlarım her zamankinden daha da fazla.
buna rağmen, bu akşam insan kisvesine bürünmüş eli kalem tutma becerisine sahip yaratıkların da içinde bulunduğu bir mecrada yazdığımın farkına bir kez daha varmak beni yaraladı.
olsun ben yine de insan olmaya devam edebilme becerimi gösterip, o yaratıkların da bir gün insan olabilmeyi
becerebileceklerini ummaya devam edeceğim.