youreads itiraf



  1. çok sevdiğim ve hayatımda değer verdiğim insanlar arasında mutlaka ilk sıralarda sayacağım bir arkadaşımla geçen sene görüşmeyi bırakmıştık, ona göre onun haklı olduğu ve bana göre benim haklı olduğum sebeplerden. uzunca bi süre kötüydü aramız ve hayatımdan çıkınca üzülmenin yanında aslında rahatlamıştım da çünkü sürekli bi gerginliğin içinde olmak yormuştu. geçenlerde sadece ona anlattığım bir olayın benzerini yaşadım. aklıma geldi. özlediğimi fark ettim. sosyal medya hesaplarına baktım, mutlu görünüyordu. umarım daha mutlu olur, hayat onu hep istediği yerlere getirir. çok hayalimiz vardı birlikte, belki bir gün yollarımız tekrar kesişir. kendine çok dikkat et, sağlıcakla kal.
  2. lisede dört sene gideyim diye gün saydığım istanbul'dan nefret ediyorum, eve geldiğimde döneceğim gün yaklaştıkça sinir stres basıyor...

    kafam çok karışık ve bunu kimseye anlatmak istemiyorum, en yakınlarıma bile. bloguma yazmıyorum, kimsenin beni bilmediği yerlerde bile söylemiyorum. kendimden emin değilim belki, hatta bu konuyu kendimle bile konuşmuyorum. deli miyim neyim.
  3. can bonomo sana cok fena bayılıyorum önceden sevmiyorum hiç yaaaa bidibidi dediğim için özür dilerim
  4. eski sevgilim ilk beni sevdiğini söylediğinde "ben de seni ya yarın sınavın kaçıncı saatti" demiştim, elim falan titriyordu çünkü ama ben de seni'den sonrasını neden getirdiğim konusunda hala bi fikrim yok muhtemelen on yıl sonra da olmayacak.
  5. duygularımı çok güzel saklarım, kızmışsam ya da benzeri herhangi bir şey olmuşsa ve anlaşılmasını istemiyorsam anlaşılmaz.
  6. sabahtan beri hepsi dinliyorum. sabah kalktığımda kafamda "çok üzgünüm istemeden seni dün gece aldattım kim olduğu mühim değil, sana bağlanmaktan kaçtım" çalıyo bu ne biçim şarkı demeden açtım bi de youtube'dan dinliyodum. oda arkadaşım geldi şimdi de onunla dinliyoruz.
  7. tam şu an sana sarilip uyumaktan daha çok istediğim bir şey yok ve imkansız oluşu beni bi miktar mutsuz uyutuyor. umarım bu gecelerin ya da sabahlarin artik her neyse acısını çıkaracagimiz zaman hemen ama hemen gelir.
  8. çok uzun süre gerçekten çok mutsuz bi aile hayatı yaşamama rağmen, kendi odamdayken ya da arkadaşlarımla çok çok mutlu bi insan oldum. ağlama krizlerimden sonra oturup neyse ya aman diyip işime devam edebildim. çok da şaşırdım hep kendime, gizliden gizliye de gurur duydum sen üstesinden gelebiliyosun bi şeylerin diye kendimle. artık gelemiyorum galiba. artık çok mutlu olamıyorum. galiba iki basamaklı sayılara gelince, dönüp arkaya baktım ve gördüm ki hayatımın şu ana kadarki bölümü hep kabul edemeyeceğim şeylerle geçmiş. çok isterdim olsun benim ailem, benim babam sonuçta sevmemek olmaz diyip yaptıklarını kabullenmek ama benim yaşama bakış açımla asla örtüşmeyen tavırları artık beni çıldırtıyor. keşke beni hiç arayıp sormasa, kardeşlerimi de annemi de diyorum. keşke uzak olsa bize, herkes o kadar mutlu bi hayat sürerdi ki. hayatta tek dilek hakkım olsa, bir şeyi değiştirme şansım olsa gerçekten "baba" olan birinin çocuğu olarak dünyaya gelmek olurdu.