-
bu saatte sarhoş olacak kadar ne yaşadım bilmiyorum ama mutsuzum. dolu dizgin ağlayasım var. öyle kendi kemdime. içime doğru. insanlardan uzak ve sonsuz bir ağlayış -
yelkende oturup babamla içmeyi o kadar özlemişim ki bir yandan deniz sesi bir yandan minnoşum bu kadar sene niye buraya gelmemekte direndiysem. -
vizeler bittikten sonra gelcem buraya. yer ayırın. -
yazıları pek seçemesem de evren güzel. aşığım evren sana tüm zamanları kapsayan kümede.
hayyamın ayak izinde yoğrulan tanrı büstleri aşkına.
teşekkürler. kırmızı şarap. üzüm kanı. ölümle yaşamı aşmanın ayrıksı ihtişamı
bu başliği niye açtim hatirlamiyorum
bayram değil seyran değil :) -
yalnız ile yalnızlık kalktı masadan çoğullaşınca, bir diğer yalnızlık bekliyordu; yalnız diğer bir yalnıza yalnızlığın burda olduğunu söyler umuduyla. -
youreadste işe yarar bulduğum yegane başlık.
şiiri şöyle bırakalım,
belki ahmed arif'in aklına
hiçbir şairin aklına gelmeyecek
-çünkü hiçkimse bir daha ankara'' yı
o'nun kadar sevemeyecek
-bir şiir islenir:
kar altındadır varoşlar
hasretim,nazlıdır ankara.....
ustam yine sen bilirsin ama
hangi aralıkta bir şair ölmüşse
işte o,en netameli aydır bence. -
belkide her insanın rüyasıdır kendini tamamen olduğu gibi ifade etmek. hiç bir yalan söylemeden, hiç bir şey saklamadan olduğun gibi kendini birine ifade etmek. ama çok na mümkün gözükür bu. seni anlamış gibi gözüken insan bile uzaklaşır senden veya çoğu zaman sen ondan. sende diğerlerine ayak uydurur hatta bazen onların bir üstüne çıkarsın. sana baktıklarında sempati duyarlar ama hiç bir zaman samimiyeti ilerletemezsin. bazı şeylerin farkına varmışsındır ve öyle devam etsin dersin. ama bazı insanlar vardır ki, seni olabileceğin gibi olduğun insan olarak görmüştür ve kendini de öyle kendi olduğu gibi göstermiştir. nadir insandır bu. ve bu insan veya insanlar çok ama çok uzağındadır. sen özlemişsindir, onlar özlemiştir. ve ayık haliyle sana bunu söyler. işte bu noktada beraber deli gibi sarhoş olacağın günü beklersin. kadehler tokuşturulur ve kahkahalarla ile hüzünlü anılar birleşir. o gün, o günler gelene kadar, her şeye ve herkese rağmen devam dersin. her cümleden ayrı ruh halin bir noktayı işret eder ama halbuki bir çok farklı noktaya kayacaktır... diğer cümlelerde ziyade son cümleler ile ilgili bir şeyler diyeceğim dostlar. çünkü son cümlelerden önceki cümleler üstü kapalı olsa bile kendi içinde anlama oranına göre bir şeyler ifade eder ama son cümleler etmez. neyse uzatmayayım. biz insanlar her zaman aynı ruh halinde değilizdir. bazen çok hüzünlenir ve bazı insanlarla bazı şeyler paylaşırız(olumlu veya olumsuz konularda buna ihtiyaç duyarız). sonra pişman oluruz.ne anlatmak istediğimden bir şey anlayan varsa tebrik ederim... aslında pişmanlık kendini olduğun gibi ortaya sermektir. o pişmanlığa düşmemek ayrıca kendini ifade etme rahatlığına ulaşmak için bir şeyler yazdım. ^:swh^