-
karanlik.
adi karanlik.
gozum goruyor yalanlari.
siyahla kaplanmiyor toprak
bakiyorum renklere
hep bir isik var gecede
aydinlik karanligin icinde
kapatamiyor gece gunduzu
karanlik
adi karanlik
ulasamiyorum sana bir turlu
ne siyahta ne zifirde sen yoksun
gizlenmiyor suratlar
gece gizlemiyor renkleri
gunduz gostermiyor gercekleri
yerinde duruyor bastigim yer
ben geciyorum buradan
ha bu yer ha obur yer -
buradan bir insan geçti
şimdi bastığım yerde durdu
koyu bir gölgesi vardı
beyaz gülüşleri
tuzlu gözyaşları vardı
geçti bir insan buradan
öldü gitti
gölgesi kalmadı, gülüşü soldu
gözyaşı kurudu
toprak oldu bir insan
bir daha buradan geçmedi. -
ciğer har olmuş
kurum tutmuş soluk borusu
öksürse is
ağlasa zift
bu yangın doğuştan mıdır
bu kapkaralık soğuktan mı -
baba ortalık karışıktı ama
kafalar düz, pür-ü berraktı
aklın boyu kısa, evvel kaldı
sırra uzanamadı, bir şangırtı koptu
döküldü züccaciyemiz başımıza
otun boyu çekmekle uzamadı
ya çürüdü ya koptu
bize biraz zaman lazımdı ama
kalmadı zaman, bitti mekan, durakaldık
cepler çoktan boşaldı, dışa sarktı
soframıza godomanlar oturdu
kulakları vardı ceplerimiz gibi sarkık
bunların gözü bizden de aç köpekti
löp löp çiğnemeden yuttular
boğazları da genişmiş, mideleri kadar
hadi gitmeyelim dedik bir yere
denizin ucu karanlık, duralım
yakacak gemimiz de yoktu
ama limanlar vardı, doğru
onlar bizimdi, hepimizin
yakalım!