darbe denilen şeyin siyasetin (özellikle 3. dünya ülkeleri için) bir gerçeği olduğunu hiç düşünmemiş, üzerinde durmamıştım. "böyle darbe mi olur lan?" söylentilerinden sonra açtım mehmet ali birandın sunduğu 12 mart, 12 eylül ayrıca 60 darbesını 20 saat izledim. aynı zamanda facebooktan bir arkadasımla izlediğim belgesellerin muhabbetini yapıyoruz. ertesi sabah kalktığımda güvende olmadığım hissine kapıldım. talat aydemiri, kenan evreni, muhsin baturu düşündüm. darbeyi, kanı ve iktidar oyunlarında insan hayatının ve insanın değersizliğini iliklerime kadar hissettim. evet çoğumuz böyle olduğunu düşünüyoruzdur ama hissetmek farklı. ve bu zamanla yerini paranoyaya bıraktı. korkuyorum.