atlatamıyorum. onu atlatamıyorum. yaşadığımız onca güzel anı yanında berbat anıların da olmasına rağmen aklımdan kalbimden silemiyorum.
hayatıma başkalarını da almayı denedim. istedim ki onun kadar sevsinler beni. daha şiddetli bir aşk yaşayayım. ama olmuyor.
onun yanında şimdi bi başkası var. ondan bundan duyduğum kadarıyla o da beni tam anlamıyla aşamamış. ama neden yanında birisi var o zaman?
biz gerçekten farklı dünyalara mı aidiz acaba benim kabullenemediğim bu mu? birlikte olunca sevince cidden aşılamıyor mı bazı sorunlar? ne senle oluyor ne de sensiz cümlesi anlam kazanıyor bende.
acıya da alıştım aslına bakarsan. onu başkasıyla görmeye de alıştım.
hani diyorum belki bundan 3 5 yıl sonra... belki...