kitabı ilk eline aldığında her kitapta olduğu gibi insanın içinden bir oturuşta okuyup bitirmek gelir fakat okudukça daha geç bitsin diye kendini kandırmadan edemezsin.kitabı bırakıp bırakıp tekrar dönersin , sehpanın üstüne koyup etrafında bir kaç tur atar tekrar eline alırsın fakat aklına koymuşsun bir kez bitireceksin o kitabı bitirmeden rahat edemeyeceksin ama bitirdikten sonra bitirdikten sonra büyük bir boşluğun içine düşersin sonra, sonra oturur hüsamettin albayınla niye bu kadar erken bitti diye tartışmaya tutuşursun ...

'''kelimeler, albayım, hangi anlama geliyor?'' ''efendim?''
''kelimeler! albayım. hangi anlamda kullanıyoruz onları? ''hangi
kelimeler hikmet?'' sizi neden yanımda dolaştırıyorum bilmem ki?

''bütün kelimeler. genel anlamda __kelime.''

''ne demek istiyorsun oğlum?''

''kelimeler canım işte. mesela kelebek.''

''ne kelebeği?''

''kelebek canım, bildiğimiz kelebek.'' ellerini açtı, kapadı.

''ha, o kelebek mi?''

''kelimenin aslı mı nereden __geliyor?''

bu soruya tutunalım hiç olmazsa: ''evet''

''bilmiyorum.''