benim bu. (benmorseverim selam ;)) şimdi size işin özünü açıklayayım. her iki yolu denedim. kendime çirkin de dedim güzel de.
kendinize çirkin dediğinizi düşünün bir. her zaman ama. her aynaya baktığınızda sabah. çirkinsin çirkinsin çirkinsin... bu hayata 1-0 geriden başlamışsın. insanların yanında kendinize çirkinim deyin. bir bakın neler oluyor. sizle dalga geçmeye başlıyorlar. her gününüzün içine (kötü dilim için afedersiniz) ediyorlar. herhangi bir gün kendinizi iyi hissettiğinizi düşünün. o gün gelip diyorlar ki; sena? bu ne hal?. bu ne tip? lan sanane aptal herif diyeceğin geliyor. çünkü siz kendinizi bu kadar küçük gördüğünüzde insanlar da küçük görüyor, siz kendinize böyle şeyler söylediğiniz için kendilerinin de söyleyebileceklerini sanıyorlar. -bunlar hep ego- bir de düşünün, 10 yaşınızdaki halinizi göz önüne getirin. çirkinsin deyin ona. başkasına karşı bu kadar kolay çirkinsin, şişmansın diyebiliyor musunuz? (diyenler vardır tabi de ben vicdanı olanlardan bahsediyorum) niye kendine bu muameleyi hak görür insan? niye kendine bu kadar kötü davranır?
şimdi "sen güzelsin" kısmına bakmak gerekirse, i don't know about you guys, but it works for me. gerçekten kendimi güzel hissetmeye çalışıyorum, çıkmadan önce bir fıs parfüm sıkıyorum, yüzümü güzelce yıkıyorum, temiz ütülü kıyafetler giyiyorum. kendimi iyi hissediyorum, kendime özenmeyi seviyorum çünkü. iyi hissetmek benim de hakkım. hayattaki tek amacım güzel bir kız ya da kadın olmak da değil zaten. ama böyle hissettiğimde daha mutlu oluyorum. insanlarla daha iyi iletişime geçiyorum. ha, enaniyet derecesinde mi böyle hissediyorum, hayır. her şeyin bir ölçüsü var.
demek istediğim şu, bırakın biz kadınlar kendimizi güzel hissedelim, parfüm sıkalım, ölçüsünde dekolte de giyelim, ruj da sürelim. kendimiz için yaşamak istiyoruz artık, başkaları için değil.