kalbim sıkışıyor. nefes alamadığımı hissediyorum yine. bu mevsimde oluyor ne oluyorsa. her sene bu aralar toparlayamıyorum kendimi. en şanssız aylarım bu aylar. aslında ne cok severim baharı. yeniden uyandığımı hisseder çevreme neşe katmaya çabalarım. galiba bunu yaparken kendimi kaybediyorum. benliğimi bulamıyorum. ağlamak isterken ağlayamıyorum gülmek isterken de gülemiyorum. zaman geçmiyor. sorumluluklarımı yerine getirememek beni daha da içinden çıkılmaz bir duruma sokuyor. tüm bunlara rağmen hayal kurmaya devam etmeliyiz . yani sanırım. hayata bağlayan tek şey o.