tarantino'nun tarzından bihaber giden bünyeleri dayak yemişe döndürebilecek film.

film çıktığı gün babam, kardeşim ve ben üç küçük çocuk heyecanıyla biletlerimizi önceden alıp koşa koşa bu filmi izlemeye gittik. film arasında iki tane şıkır şıkır giyinmiş abla arasında aşağıdaki diyaloğa şahit olduk:

+ yaa inanamıyorum bu aksiyon filmi değil miydi? içim geçti valla çok sıkıldım hiç aksiyon olmadı?
- ay eveet ama ikinci yarı daha heyecanlıymış diyolar:(

ablalar james bond filmi sanarak gelmişler, film türü: aksiyon kısmını okuyup bileti almışlar resmen. ama yine de güzelim filme bir çırpıda ağızlarını yaya yaya "ayy çok sıkıcııa" demelerine kızmadık, kızamadık. zira ilk yarı gerçekten de sadece şahane diyaloglardan oluştuğu ve kendi tabirleriyle hiç "aksiyon olmadığı", ayrıca bu bir tarantino filmi olduğu için ikinci yarıda neyle karşılacağımızı az çok tahmin edebiliyorduk. ve bu süslü ablalar az sonra görecekleri sahnelere hiç, ama hiç hazır değillerdi:(

"siz gelmeyin ablacım filme" diyicem de, bir daha geleceklerini de pek sanmıyorum. filmin sonunda bi daha gördük bu ikiliyi; suratlar bembeyaz, biri diğerine "yani hayatımda izlediğim en saçma filmdiee" diyordu. bizse babam, kardeşim, ben; üç küçük çocuk sırıtışı ve "en mükemmel ölüm hangisiydi" tartışması eşliğinde eve doğru yola koyulduk.