düşünüyorum bir şekilde büyüyoruz farkında olmadan bir şekilde acı tatlı, başlıkta ki her girdiyi okurken hak verdim her youser'a.her acı olayın karşılığını bir şekilde takdir-deneyim olarak algılayabiliyorsak (herkes için böylesini umuyorum) eğer algıladığımız bu dünya da bence kişinin büyüdüğü en derin tek an yakın çevresinden birisinin ölümünü duymak ve o süreci yaşamaktır. hayatı sorgularsın ama bir yerde artık yoktur o insan seni sadece etten mi meydana geldik o ruhlarımız yoksa diye sorgulatır sana. büyümekten öte bir durumla karşı karşıyasındır çünkü hiç bir zaman bundan daha kötü bir acı yaşamayacak olman sana büyük bir deneyim tattırmıştır. işte bu acıdan sonra her olaya bir şekilde bir cevabın olur ama cevap veremediğin tek şey; ölen kişiyle yaşanılan anılardır onlara bir cevap bulamazsın..