içten içe herkes yalnızlığından şikayetçi aslında ama ortamlarda "yalnızlık çok güzel" diyip duruyoruz. kendimden biliyorum.
yalnızlık insanı yorar. bazen başından geçen en saçma şeyi anlatacak birisini arıyorsun telefon rehberinde. anne, baba, arkadaş tamam kabul bunlar var ama an geliyor yetmiyor. en saçma anını en saçma olayları anlatacak biri lazım geliyor. sonra o telefonu yavaşça bırakıyorsun. ve bir süre sonra yalnızlık sana kendinle konuşmayı öğretiyor. kendi kendine konuşup yine kendi kendine tepkiler veriyorsun.
hatta an geliyor hayali biri oluyor yanında onunla eğleniyorsun belki saatlerce onunla sohbet ediyorsun. saatin kaç olduğunu bilmiyorsun bile.
ama tabi sen de haklısın ortamlarda "yalnızlık iyi ~ bekarlık sultanlık oğlum" dersin kim bilecek.
ama ben söyleyeyim yalnızlık çok b*ktan.