insan akil bir düşünceye sahip olduğundan beri devamlı olarak kendini koruma içgüdüsüyle hareket eder. aklımız (ki bizi hayvanlardan ayıran şeydir) bu içgüdüyü kendi emelleri için kullanır. buna da "akıllı olmak" deriz.

kendi benliği için milyonları ateşe atan da işte bu "akıllı olmak" kavramıdır. emellerimiz her zaman iyi niyetli olmayabilir, olmak zorunda da değildir. olmadığı zaman da istenmedik sonuçları olabilir.

bu nedenledir ki, insan asla elindekiyle yetinmez. her şeyin azlığını, mütevazı olmayınca savunan akımların bile amaçları vardır. örneğin, cennette daha iyi bir yere sahip olmak için dini şartları ve istekleri yerine getirmek gibi. bunların arasında aza tamah etmek de vardır.

din dışında amaçları olan insanlar da daha iyi bir yer, daha iyi bir statü ,daha çok para isterler. işte bu yüzden "eşitlik" kavramı gerçek olamaz. çünkü insanoğlu kendinden daha alt sınıftaki birinin olanaklarıyla yetinmek istemez.

bu yüzdendir ki; insanoğlu bencildir, sapına kadar. çünkü bu benliğinde, doğasında vardır.
ve bu asla değişmeyecektir.