ben affleck, mimiksiz ve sinirimi bozacak seviyede olan oyunculuk yeteneğine biçilmiş kaftan bir rolü üstlenmiş. filmin ilk 20 -25 dakikasında çok basit ve sonu tahmin edilebilir bir izlenim vermesine bakmadan devam etmek lazım. çünkü iyiler kötü, kötüler iyi olurken kimi haklı bulacağınızı şaşırıp aslında herkesin kurban olduğunu görüyorsunuz.
!---- spoiler ----!


ilk yarıda insan nick'in o duygusuz ve boş bakan suratına vurup, bu kadına kim bilir neler yapmışsındır sen diye hesap soracakken aniden duvara çarpar gibi amy'nin muhteşem zekası ve profesyonelliği hak eden usta tavırlarıyla yüzyüze geliyorsunuz. hamileymiş izlenimi vermek için izlediği yol, komşularını soğukkanlılıkla kullanması, kan izleri ve eşyaların düzenlenişi derken aslında amy'nin psikolojik problemlerinin geçmişe dayandığını fark ediyorsunuz. hayatı boyunca hep mükemmel olmak istemiş, istediği şeyler tarafından istenmek, elde etmek, ve sıkılınca yok etmeye alışmış. şımarık bir kız çocuğunun usta planlarla ve tedavi edilmeyen bir sorunla harmanlanarak ne hale gelebileceğini göstermiş. amy korkutucu bir karakter fakat en sonunda nick'e dönüşü ve polislere verdiği ifadeyi iyi rol kesemeden vermiş olması hikayenin takıldıği ve karakterin kararlılığının sekteye uğradığı kısımlardı.

!---- spoiler ----!