geyik değildir. yıllarca süren bir tartışmadır ve bu tartışmanın sonunda herhangi bir tarafı seçen sanatçı ona göre eserler oluşturur, bu durumun geyik olmaması için yeterli bir konu.

bu konuda sanatçının karnının tokluğu mevzudur. eğer karnı tok ise yoldan geçen orkide çiçekli hanımefendi üstüne de şiir yazabilir, üsküdardaki konaktan sabah vapuruna çarpan güneş ışığına da şiir yazabilir. yani sanat yapabilir.

yarı gelişmiş toplumlarda -bizim gibi- sanat toplum içindir anlayışı daha yaygındır, çünkü sanatı kavrayacak eğitim düzeyi, sanat için harcanacak zaman yoktur bu toplumlarda. sanatçıda toplumun bir aynası olduğuna göre safını topluma göre belirleyecektir. halk sefalet içindeyken orkide yapraklarından bahsedemezsiniz çünkü.

gelişmiş toplumlarda ise refah düzeyi daha yüksek olduğu için sanatçı ay sonunu getirebilecek miyiz diye düşünmez ve daha özgür ve geniş bir alanda sanatını icra eder.

aydınlanma avrupasına bakarsanız ilk önce para gelmiştir, ardından sanat, refah düzeyi ile sanatın yükselişi arasında bir doğru orantı vardır. sadece avrupa değil bütün dönemlerde bu böyle olmuştur.

ülkemizde ne zaman gençler daha çok para kazanacağı bölümlerde takılı kalmaktan çıkıp yetenekleri ve sevdikleri işlere doğru yönlenirse o zaman felsefe, bilim, sanat ülkemizde değer bulur, gelişir.