denize gidildiğinde sabahtan akşama suda oynamak yerine bir dalıp çıkılan andır.

önce dedemde fark etmiştim bunu. iyi yüzerdi rahmetli, sahilden yüzlerce metre açılır biraz dinlenir geri dönerdi. sonra bir de eve dönmeye yakın yapardı aynısını. ben tabii suda debeleniyordum o sırada. arada çağırırdım dedemi, madem denize geldik yüz değil mi?

işin ironik tarafı dedem ne çocuklarına ne torunlarına yüzme öğretmedi. öğretseydi belki babam bugün hayatta olurdu.

ben de hala yüzemem.