üniversitelerin bilim yerine piyasaya iş gücü yetiştirmeye başlaması ve bu pastadan pay alabilmenin gittikçe güçleşmesi ile alakalıdır. harry cleaver bu konuyu gayet güzel açıklar:

"öğrenciler (ve hocalar) bir not hiyerarşisine, sıralamaya alışkın oldukları için değerlendirmenin yapısı rekabeti körükler. mesele sadece öğrencilerin metinleri iyi anlamaları ve iyi notlar almaları değildir, arkadaşlarından daha iyi notlar almaları gerektiği telkin edilir. uçlaştırılırsa böylesi bir rekabet, hiyerarşi içinde kendi pozisyonunun sarsılması korkusundan başkalarına yardım etmeyi kişisel olarak reddetme gibi yabancılaştırıcı davranışlar doğurabilir. özellikle ekonomi profesörleri öğrencilerine işlerinden yararlanmaya kalkabilecek 'beleşçilere’ (free rider) dikkat etmelerini öğretir. diğer bir örnek ise pek çok öğrencinin ders sırasında kendi belirli entelektüel ihtiyaçları için soru soran, zaten sayısı çok az olan öğrenciye duyduğu öfkedir. bu öfke, bu soruları, gelecek sınavlarda kendilerine lazım olacak şeylerin anlatılmasını umdukları planlanan ders saatinden çalınarak 'konu dışına çıkılıyor’ gibi algılamalarından kaynaklanır."