-karmaşanın ortasında bir fikir 2-

soruşturan gözlerle bakan insanlar.. hepsi, yarının yitik hatıralarıma haiz birer silik gölge.. bir şeyler öğrenmek için birbirini eziyor, kalabalığı yararak yanıma doğru uzanıyorlar.. bir fikir, bir ses peşinde hepsi.. alacaklı gibi bir havaları var. oysa, verecek hiçbir şeyim yok, zamandan başka.

öteden beri kendimle kavgamı çözemediğim için bu hastalıklı halim, hal değil.. bir tertip getirmek gayesinde idim uzun zaman. fikirlerime ve aklıma.. aklımın odaları gayet karışık, gayet dolu.. hınca hınç bir bolluk, taşarcasına bir fazlalık..

basit bir zerafetle önümde serili vaziyette duran bir cisim.. belki bir kadın, 20’lerinin ortasında. bütün günahların üzerine sünger çektirecek kadar güzel.. suçlarımın sorumlu mevkiinde aklım, ve düşüncelerim sessizce oturmakta.. gök alabildiğine açık, yıldızlar sere serpe uzanmış.. çetrefilli duygularımın tam ortasında gökkubbeyi, tanrının bu şaşaalı şölenini seyretmekte, derin düşüncelere dalmaktayım..

kuru hıçkırıklarla sarsıldığım anlardan birinde açık pencereden içeri keskin bir soğuk atlar.. göz yaşlarım yanaklarımdan daha süzülmeden kalkıp pencereyi örtmeye ilişirim.. uzun bir sükut çöker yalnız odanın içine..

arkamı döner dönmez bir cümbüşle karşılanıyorum.. patlayan konfetiler bir partinin habercisi.. güzeller güzeli karşımda beliriyor. hem yakın, hem uzak.. bunun da hayal olduğunu fark etmem uzun sürmüyor. bu realitenin yapmacıklığını fark eder etmez, insanlar da değişiveriyor. ne hikmet, benim değişmem bir şeylerin startını vermiş oluyor.. kendimle birlikte tüm evren değişmiş oluyor..

hayat, hayat diye bir kelime var ya… kelime, bir kelimecik.. insan değişti mi, o da değişiyor işte. insan aynı kalınca, o da yerinde sayıyor. ‘’değişim sizde başlar’’ gibi bir kişisel gelişim safsatasından öte, bunun bir realite olduğunu kavrayınca farklılaşıyor her şey.. değişim bile değişiyor hatta.. sonra, sonrası, lafü güzaf..