-geniş bir hapishane-

bir köşeye sıkıştırdığım fikirlerimden birisi.. ‘’kötü’’

gözlerini birden gökyüzüne çeviriyor ve aniden yok oluyor, derken arkamda beliriveriyor.. bu kedi-fare kovalamacasında kendimi kedi sanmam ne büyük ahmaklıkmış oysa. kimlerle, nelerle aşık attığımı şimdi fark ediyorum.. en zoru da, kendine karşı yenik düşmekmiş.

yine bir kutudayım. çok geniş bir hapishane aklım. alabildiğine kıstırılmışlık, alabildiğine sömürü..çilehanemin içindeki odalar.. her biri zamanın bıraktığı silik yaralara haiz hücreler.. kurtuluş macerama, çıkış biletime denk geliyor her bir oda.. önce unutmalı, sonra öğrenmeli.. her oda sonsuzluğa kadar uzuyor. derin ve mükemmel sessizlik içime işliyor.. çıkış bileti buralarda olmalı.. kendimi sadece ben kurtarabilirim. yine kendimden.

fikirler kirli botlarıyla basıp geçiyor en güzel romanların üstünden.. atlayıveriyorlar en sadık düşlerin orta yerine ve alıcı gözlerle bir şeyler istiyorlar, bir çeşit haraç.. zaman’ın gönderdiği bir tür vekil.. direnemiyor, bağıramıyor, düşünemiyorum.. en nihayetinde kendime karşı savaşıyorum.. kanserli fikirlerimi kesip atma istemim, yine kendim tarafından durduruluyor..

deliliğimin mazereti yok.. açıklaması da. baştan sona saçmalık, tıka basa çaresizlik.. büsbütün içindeyim yalnızlığın. yokluğumun tek ‘var’ tarafı budur.. . çok geniş bir hapishane aklım. alabildiğine kıstırılmışlık, alabildiğine sömürü..