"onunla yaşamak, onunla yaşayamamak, yahut onunla ölmek. kısacık hayatımda onunla tek bir şey yapabilmek bu hayattaki en kutsal hadise gibi görünmeye başlamıştı gözüme ve ben insandım, elbet hatalar yapacak, elbet korkunç yanlışların peşinden doğrularla dolu olsa dahi beni sınırlayan bu duvarların ardında kaldıkları için koşacaktım. çünkü geriye dönüp baktığımda iyi hatırlayamadığım tek bir şey bile varsa boşa yaşamış sayardım kendimi ve hata yapmak, hata yapmamaktan çok daha iyiydi gözümde."

---

"hayaller, her şey demek değildi. artık uçamayacak olmanız bir yere konamayacağınız anlamına gelmezdi. bir deprem toprağı ikiye yarıp binaları dümdüz edebilirdi ya da tanrının kızgınlık anına denk geldiğimiz bir günde yerin dibindeki cehennem yüzeye vurabilir, gökten meteorlar yağabilirdi. ama umut dediğiniz, yaşam ağacına atılan bir taş değil miydi ? kuşkusuz bir meyve düşerdi."

mert durmazer - geriye ne kaldıysa