hayatını onunla beraber 2. bir kişilik olarak yaşamak istediğim insan. intihar olayı diğer tüm sanatçılarda olduğu gibi nilgün marmara'da da beni çok çekmiştir.
saksıda gizlenen en sevdiğim şiiridir.


"sen günün ilk saatlerinin kırılganlığında,
şen bir yüzle doğmuştun, biliyorum, gün,
güçlü soluğu duyduğunu yadsımadı.gökeller
parmakların efsunla yunarak hayatın özsuyunu
damlatacaktı dev sevgilerinin göz kapaklarına
evrenin!
fısıltı yüreğinde sürüklendi katmerlendi.

o bir gece geçilmezi geçtiğinde
sayrılığın kapısına
nergisinin orta sarılığında ulaştı.
sonra renk akşamdan geceye geceden sabaha
varış anları olmuştu.
kararlı ve yumuşak dokunuşlarla
içeri süzülmek üzre çiçeğine sessizce yalvarıyordu-
işık, ışık hangi titreşimde erermiş işitkenliğe?
iç bahçelerini kurabilmiş kaç'a ağlasın yüreğim?
sarı yanıtladı; çağrı sunusu en içten,
bir aralıktan,
inince incecikti...

ar ovanın bitimsiz doğusunda kaynağa kavuştu,
orada, kendi pak görünümüyle kucaklaştılar."