kendi deyişiyle şiir yazmak, bir çocukluk alışkanlığı, tehlikeyi güzelleştirme sanatı ve sınıfındaki müstahdemin oğlunun gözlerindeki kocaman ve kara acıdan bir çeşit özür dileme biçimiydi.

''muhabbet kuşumuz öldü
arkasında uçuşan tüyleriyle mavi bir sonbahar bırakarak
biliyorsun ölüm, mavi boş bir kafestir kimi zaman ''