egenin küçük bi ilçesinde büyümüş olan beni evime şöyle bi götürüp getiren filmdir.o güzel insanlar güzel atlara binip gitmiştir.unuttuğumuz onur gurur gibi değerlerin ayrılmaz parçası olan hayatları görüyoruz.bürokrasinin şimdiki perişan halinin nasıl nerelerden başladığını görüyoruz.yıllarca koyun koyuna yaşayan insanların rüzgarın yönü değişince nasıl düşman olduklarını görüyoruz.
o kadar çok,o kadar güzel ve yürek burkan detaylar var ki kiminle izlesem göz ucuyla nabzını ölçmekten alıkoyamam kendimi.belki yüz kere izlemişimdir.şimdi göz ucuyla bakıyorum da kaptınız di mi oradaki göndermeyi? aferin..bak bak ne dedi oraya bakarken! aaaa şu dükkanın önünden hep geçerdim ben oradayken...şşşt uyudun mu? yazıklar olsun..