çoğu çocuğun korktuğu şeylerden (karanlık, gece, uyku, yalnız kalmak, gök gürültüsü, öcüler, cinler, periler, hayaletler vs.) hiç korkmadım ama oyuncak da olsa çizgi filmde yılan ve timsahtan hep korktum. çünkü babam belgesel izlemeye bayılırdı ve benim tüm kabuslarım istisnasız yılanlı, timsahlı olurdu. hala da gördüğüm %90 kabusta ya yılan vardır ya timsah.

kuzenim diş hekimliğinden mezun olduktan sonra zorunlu hizmete çankırının minik bir ilçesine (ilçe statüsünde ama bildiğiniz köydü) gitti. hafta sonları ziyarete giderdik bizde. 5-6 yaşlarında bir erkek çocuğu muayenehanesinde oyuncak plastik timsahını unutmuş. ve ben onu ilk gördüğümde aklım çıkmış bas bas bağırarak ağlamıştım. sonra kuzenim çocuk gelirse bulamaz diye bir yere sakladı. bir kaç hafta sonra açtığım dolaptan çıktı yine o oyuncak ben yine bağırarak ağladım. bu şekilde 2 yıl geçti, onun oyuncak olduğunu idrak etme yaşına geldim ama o oyuncak bende hep korku olarak kaldı.

hala oyuncak dükkanlarında erkek çocuk oyuncaklarının bulunduğu reyona bu yüzden girmem, giremem.