en sevmediğim şeylerden bir tanesi de bu tür konularda gerçeklikten uzak romantizmdir. ancak, bu konuda duygularımızı bir yere bırakmamız mümkün değil.
ben bu insanları 15 temmuz gecesi çok iyi anladım.
f-16'ların sonik patlamalarına (o gece gelen patlama seslerinin ne olduğunu bilmiyorduk) televizyonda canlı verilen insanların ikiye bölünmesi görüntüleri eşlik etti. her yerden ölüm haberleri geliyordu. evet o akşam yaşadıklarımız belki türkiye cumhuriyeti tarihinin en lanet olaylarıydı ama suriyede yaşananların belki binde birini bile yaşamadık.
diyeceğim o ki, bir çoğu belki adapte olamıyor, olmak istemiyor, bu toprakların düzenini umursamıyor. hatta belki de 100 sene sonra gelecek evlatları bile böyle olacak. ama onların durumunu suriye'deki savaştan ayrı değerlendirmemiz mümkün görünmüyor.